Ewa Nowak „Drzazga”

Myliłby się ten, kto uznałby „Drzazgi” Ewy Nowak za powieść błahą, prezentującą wyłącznie „lekki” obraz współczesnych nastolatków. Poruszany tu problem faworyzowania dzieci w rodzinie jest raczej rzadko przedstawiany w polskiej literaturze i tym bardziej ciekawy.
Każdy, kto przeczyta książkę, na pewno opowie się po którejś ze stron: za siostrą kochaną przez matkę, mającą w niej przyjaciółkę, na pozór szczęśliwą czy po stronie tej niekochanej, „ostrej”, która w domu nie znajduje ani uwagi i miłości matki, ani przyjaźni i zrozumienia ze strony siostry, ani spokoju.
Rywalizacja, wręcz wzajemna nienawiść sióstr, prowokują czytelnika do zadania sobie kilku ważnych pytań. Czy zawsze motywy usprawiedliwiają działania? Czy można kochać dzieci jednakowo mocno?
Powieść jest tym bardziej ciekawa, że główną bohaterką nie jest odtrącona, niekochana siostra, ale właśnie ta dobra, dzięki czemu poznajemy historię rodziny z innej, niż moglibyśmy się spodziewać, perspektywy. Ewa Nowak pokazuje, z jakimi problemami zmaga się dziewczyna, jak trudno jej walczyć z codzienną przemocą psychiczną. To właśnie Marta – ta „lepsza”, kochana córka musi podjąć decyzję, czy odważy się zburzyć porządek panujący w jej rodzinie i czy stać ją na zapłacenie ceny, jaką może być nawet utrata bezwarunkowej miłości matki.
Ewa Nowak nie skupia się wyłącznie na problemach głównej bohaterki. Poznajemy inne historie, np. chłopca uciekającego się do zawiłych manipulacji wobec matki i tu również możemy zapytać – czy cel zawsze uświęca środki? Pojawia się też wątek przemocy szkolnej i problemów, z którymi muszą się zmierzyć młodzi ludzie w zderzeniu z zasadami ustanowionymi przez dorosłych.
Książka na pewno jest warta polecenia, choć nie brak jej wad, np. w sposobie opisywania życia codziennego młodych ludzi czy języka jakim posługują się na co dzień. Ciekawi mnie, czy Wy też po szkole chodzicie na herbatkę, a w „mowie potocznej” rzucacie cytatami i posługujecie się słowami tak długimi, że aż język się plącze??? Warto przeczytać i przekonać się – jak się ma w tej powieści poruszony i niewątpliwie prawdziwy, ważny problem relacji rodzinnych do obrazu nastolatków i współczesnej szkoły. Może ktoś z Was zechce podzielić się swoimi przemyśleniami na temat książki i napisze o niej choćby kilka słów? Zapraszam!