Obecna sytuacja na świecie, czyli pandemia koronawirusa oraz przymusowa kwarantanna dała mi dużą ilość czasu na poszerzenie horyzontów: obejrzenie nowych, ciekawych filmów czy przeczytanie interesujących książek oraz powspominanie i przypomnienie nieco odleglejszych w czasie, choć bliższych memu sercu, ulubionych tekstów kultury. W tych właśnie momentach zdałem sobie sprawę, jak bardzo kultura wpływa na nas, naszą osobowość, przekonania, jak bardzo nas uwrażliwia.

Uczucia i wrażliwość
Głównie oglądając filmy czy słuchając muzyki, spostrzegam, że wobec emocji, które są mi w ten sposób przekazywane, jestem tak bardzo bezsilny jak małe dziecko, które na parę chwil zgubi rodzica w wielkim supermarkecie. Podobnie jak temu dziecku, jedyne, co pozostaje mi zrobić, to płakać. Niesamowite, a zaraz przerażające jest to, jak – poprzez kilka zwrotek wyśpiewanego tekstu czy dialog między bohaterami – nasze emocje zmieniają się jak w kalejdoskopie, a jedyne, co możemy zrobić, to płakać, śmiać się czy po prostu denerwować.

Pocieszenie
Każdy z nas miewa dni lepsze oraz gorsze. Zdarzają nam się zwycięstwa, te mniejsze i większe, a także to, co boli nas najbardziej, czyli porażki. Mnie, tak jak wszystkim innym, owe przegrane i gorsze momenty się zdarzają. Zdarzały się też takie, po których podnieść się było naprawdę trudno. Słowa otuchy rodziny i przyjaciół oczywiście były niezastąpione, pomagały w zagojeniu się ran i uleczeniu poturbowanej ambicji. Jednak brakowało czynnika, który sprawiłby, że nadzieja na lepsze dni zapłonie na nowo. W podobnych chwilach tym czynnikiem był dla mnie pewien serial, a właściwie japońska animacja, która wręcz nakazuje, by się nie poddawać i walczyć dalej. Pokazuje, że nawet po wielkiej porażce można wstać i wygrać. Takich seriali, filmów, książek itd. jest mnóstwo. Każdy z tych tekstów kultury inspiruje, pomaga wyleczyć rany, daje nadzieję i pomaga w przezwyciężeniu własnych słabości. Nie tylko mówiąc to wprost, ale także za pomocą wykreowanych wydarzeń i postaci.

Uświadomienie i zmiana
Zaczynając oglądać filmy, czytać książki czy słuchać piosenek, nie miałem pojęcia, że niektóre nieodwracalnie staną się częścią mojego życia. Nie dlatego, że po prostu mi się podobały, ale dlatego, że niczym najlepszy przyjaciel uświadomiły o sprawach, które dzieją się wokół mnie, a także pokazały, co robię źle i jak powinienem się poprawić. Te pierwsze to nie tylko te o zabarwieniu dokumentalnym, lecz także poruszające ważne tematy czy problemy, jak na przykład samobójstwo, choroby czy alkoholizm. Jeszcze bliższe okazały się te teksty kultury, które oddziałują prosto na mnie, z którymi w pewnym stopniu się utożsamiam lub te, które uświadamiają, co robiłem nie tak. To one zmieniły mnie jako człowieka, odwróciły moje podejście do pewnych spraw i wskazały, co powinienem zrobić. Najlepszym przykładem jest kolejna japońska animacja, oglądałem ją trzy albo cztery lata temu i do tej pory pamiętam scenę i cytat, który zupełnie zmienił moje nastawienie do świata: „Przestań użalać się nad sobą. Rób tak dalej, a twoje życie stanie się niekończącym koszmarem.”

Teksty kultury są nieodłączną częścią naszego życia, niektóre będą tylko rozrywką, inne zaś zapamiętamy na całe życie. Potrafią spowodować płacz i śmiech, pocieszyć, a także – co chyba najważniejsze – uświadomić i zmienić.

tekst: Kacper Żurak, klasa 1B

ilustracja: Urszula Krupa, klasa 1C