LO w Ząbkowicach Śląskich

Przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia to czas biegania po sklepach, korków na drogach, załatwiania potrzebnych produktów na ostatnią chwilę, ciągłego stresu i życia na krawędzi załamania psychicznego.

Kupiłeś już karpia? Choinka cięta, w doniczce, a może sztuczna? Te światełka to wypada zakładać? Pamiętasz, jaką plamę miała Kowalska na płaszczu?

Wszyscy czekamy na to cały rok. Pieniędzy nie ma, może kredyt? W niedzielę można jeszcze pojechać do jakiejś galerii i kupić prezenty. Gdyby to tylko było takie łatwe. W telewizji ciągle to samo, reklamy nowych telewizorów 65-calowych ultra hd, telefonów komórkowych, zastępujących rodzinę i zabawek dla dzieci, sprowadzanych z Chin. Czasem czuję się jak w oku wielkiego cyklonu. A może po prostu stoję w środku sklepu z elektroniką podczas Black Friday w USA?

Zadaję sobie pytanie: czy tak było zawsze? Jedynym wyjściem okazało się spytanie zabieganych rodziców, bo dziadkowie już odeszli. Odpowiedź jasna: nic się nie zmieniło. Wyobrażam sobie starszego pana siedzącego w fotelu, oglądającego w telewizji nowe modele automatów do kawy albo słuchającego w radiu o nowoczesnych lodówkach amerykańskich. Ale przecież mój dziadek miał polską lodówkę, przetwory trzymał w piwnicy, wiadomości oglądał na Rubinie, a na targ jeździł polonezem. Chyba coś się jednak zmieniło, tak jakby kierunek…

Mówiąc o świętach, należałoby sobie zadać podstawowe pytanie: jaki jest sens, po co to wszystko? Odpowiedzi będą różne. Dla jednych coś jest oczywiste, a dla innych zupełnie obce. Przychodzi na myśl cytat „Szukajcie, a znajdziecie”. Jednak dziś to hasło reklamowe największego w Polsce serwisu aukcyjnego.

Czasy, w których żyjemy, nabrały prędkości i nie wydaje się, żeby w przyszłości to zjawisko się ustabilizowało – wszystko się zmienia w zatrważającym tempie. Człowiek bardzo szybko przystosowuje się do nowych warunków, czasem o tym nie wiedząc. Coraz trudniej jest zauważyć wpływ innych kultur na nasze życie.

Moją jedyną nadzieją jest to, że wszyscy złożą sobie życzenia, wybaczą zdania za długie o dwa słowa i zasiądą razem do wspólnego posiłku. Tradycyjne dwanaście potraw jest, choinka jeszcze stoi, kolędy lecą już z DVD. Napięcie tak jakby odchodzi, ale pozostaje jedna myśl, która ciągle nie daje spokoju: „¯eby tylko żaden menel nie przyszedł”.

tekst: Robert Mulka, 2c
foto: Daria Glinka, 3e