Nikt nas nie pytał o zdanie
Lecz kazał się żegnać w pośpiechu
Została pustka w Twej klasie
I cień Twojego uśmiechu
Zostały Justynko Twe oczy
Na naszych szkolnych zdjęciach
Nie tak mieliśmy się żegnać
Nie takie kwiaty Ci wręczać...


Z głębokim żalem przyjęliśmy wiadomość o tragicznej śmierci naszej Uczennicy, Koleżanki, Przyjaciółki… Nie znamy słów, którymi moglibyśmy wyrazić ten smutek, ból, rozpacz. To niezrozumiałe dla nas, skrajnie przedwczesne, wręcz niesprawiedliwe... Jej nagła śmierć, to nieodżałowana strata dla wszystkich, którzy Ją znali i kochali – dla całej naszej szkolnej społeczności. Justyna pozostanie w naszej pamięci i sercu jako wspaniała Przyjaciółka, świetna Koleżanka, grzeczna i dobra Uczennica, ale przede wszystkim przemiła, młoda Dziewczyna. Było jeszcze tyle marzeń do spełnienia, tyle wspólnych planów…

Justynko, zawsze pozytywna i energiczna, niezmiennie uśmiechnięta, zawsze „na tak”. Wolontariuszko, o wrażliwym serduchu, utalentowana i uzdolniona, trajkotko i duszo towarzystwa, mądra, inteligentna – bystrzacho, ale przede wszystkim Justynko… Kochana, tak po prostu – niezwykła w zwykłej codzienności. Taka właśnie pozostaniesz dla nas na zawsze, bo zostawiłaś ślad w naszych sercach…

Rodzinie, Najbliższym, składamy najszczersze wyrazy współczucia...

Dyrekcja, Grono Pedagogiczne, Koleżanki i Koledzy,
Pracownicy obsługi i administracji, Rodzice