LO w Ząbkowicach Śląskich

„Mężczyzna stworzył kobietę – z czego? Z żebra swojego Boga – swego ideału” – Fryderyk Nietzsche

Kobieta – jakże złożonym jest stworzeniem, delikatnym naczyniem z ambrozją emocjonalności. Jej motyw był inspiracją dla wielkich twórców, mnie zaprowadził do Wrocławia. Wymagało to intelektualnej pracy, pewnego poświęcenia oraz zamiłowania do literatury.
Współczesna młodzież kryje w sobie jakiś pierwiastek przynależności do świata wielkich twórców. Poszukuje płaszczyzny, na której będzie mogła uczestniczyć w uwspółcześnianiu dawnych artystycznych wypowiedzi. Czym jest więc ta przestrzeń lepszego poznania świata?
XLVI Olimpiada Literatury i Języka Polskiego od razu zwróciła moją uwagę. Pisząc szkolną pracę, nie wiedziałam, że uda mi się zajść aż tak daleko. Do wyboru było wiele tematów, jednak szczególnie zainteresował mnie ten o kobietach. Cóż jest przyjemniejszego od obcowania z wizerunkiem płci pięknej i to jeszcze widzianej oczami Cypriana Norwida? Na chwilę mogłam więc zboczyć ze ścieżki współczesności i przenieść się do intymnego świata wielkiego mistrza. Ów „zlepek myśli” został jednak wysoko oceniony, bo na maksymalną liczbę punktów. Początkowo „przypadkowe zaangażowanie” zaprowadziło mnie więc do wrocławskiego XIII Liceum. Nieznane twarze pewnych siebie, młodych ludzi, doza współzawodnictwa i chęć sprawdzenia humanistycznego zacięcia – to wszystko stało się niesamowitym doświadczeniem oraz dało mi możliwość „walki” z własnymi lękami, własną nieświadomością.
Zawody okręgowe wcale nie były aż tak straszne. Odbyły się one 13 lutego. Data mogła trochę zniechęcać, jednak tym razem trzynastka nie była dla mnie pechowa. Co prawda, panowała tam nieco podniosła atmosfera, aczkolwiek to prawie w ogóle nie zakłócało pozytywnego odbioru całego wydarzenia. Uczestnicy zacięcie walczyli o przepustkę do kolejnego etapu – części ustnej. Artystyczne natchnienie wypełniało salę, długopisy płonęły, a myśli sklejane były w całość. Sama stoczyłam pojedynek z poetycką refleksją Juliana Przybosia na temat czasu.
Pełne napięcia oczekiwanie na wyniki zostały wynagrodzone – przeszłam do części ustnej, która miała miejsce 5 marca. Emocje były jeszcze większe. Ponowne spotkanie z interesującymi ludźmi, możliwość obcowania z czymś zupełnie nowym i nieznanym. Ja kontra czteroosobowa komisja. Walka nie należała do najłatwiejszych. Udzielane przeze mnie odpowiedzi na pytania jury nie zostały jednak w pełni docenione i tym razem nie udało mi się dotrzeć do zawodów III stopnia. Jednak czy żałuję czegokolwiek? Nie, wręcz przeciwnie. Być może dlatego, że przez cały czas czułam wielkie wsparcie nauczycieli, znajomych oraz osoby, która zasługuje na szczególne wyróżnienie, a mianowicie pani mgr Urszuli Zachary. To przecież ona tak naprawdę wprowadziła mnie w realia literatury i odkryła przede mną nową przestrzeń poznania świata. Za rok, jeśli tylko będzie okazja, ponownie spróbuję swoich sił w OLiJP. Dlaczego? Bo warto obcować z pięknem sztuki.

Tekst: Natalia Staniak, kl.IIa
Foto: pani Urszula Zachara