Dwa dni z rzędu, 7 i 8 listopada uczniowie naszego Liceum wyjeżdżali do Wrocławia. Klasy 3e, 2b i 2d (pod opieką pań: Jolanty Depczyńskiej i Marzanny Tusznio) oraz Ib i Ic (wraz z paniami: Anną Grześków i Jolantą Maziarz) obejrzały spektakl w Synagodze pod Białym Bocianem.

19 kwietnia 2013 roku obchodziliśmy 70. rocznicę powstania w getcie warszawskim. Nawiązując do tych wydarzeń, Fundacja Bente Kahan zaproponowała spektakl „Pieśni z getta”. Ten montaż słowno-muzyczny inspirowany był opowieściami osób zamkniętych w gettach oraz twórczością tam powstałą: wierszami, piosenkami i pieśniami. Aktorzy wcielali się w konkretne osoby, przedstawiane z imienia i nazwiska, co uświadomiło widzom, że za liczbami i ogólnie podawanymi informacjami kryją się jednostkowe tragedie córek, rodziców, braci…Wstrząsająca była np. historia młodziutkiej artystki, która biegnąc do rodziców idących przez Umschlagplatz, została na ich oczach zastrzelona.

Głównym założeniem spektaklu było ukazanie, jak wiele znaczyła sztuka dla ¯ydów więzionych w getcie. W beznadziejnej sytuacji, jaką było odizolowanie od reszty ludzkości, wszechobecne choroby, świadomość śmierci, sztuka nadawała życiu sens, pozwalała czuć się człowiekiem. W 1942 roku mimo straszliwego głodu zorganizowano konkurs piosenki. Za murami getta działały kabarety i kawiarnie artystyczne.

Dzięki trójce artystów: Annie Błaut, Tomaszowi Kasiukiewiczowi oraz Igorowi Pietraszewskiemu spektakl dostarczył wielu wzruszeń. Muzyka wykonana na żywo, liryczna i kabaretowa pozwoliła lepiej zrozumieć ludzi, którzy ją tworzyli.

Po przedstawieniu mieliśmy możliwość zwiedzania Synagogi oraz wystawy „Historia Odzyskana – ¯ycie ¯ydów we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku”. Fotografie umieszczone w albumach poruszyły nas szczególnie, ponieważ dokumentowały złożone i tragiczne losy ¯ydów. Przejrzenie się w specjalnym lustrze, w którym odbijał się na naszej sylwetce napis „Jude” i gwiazda Dawida, pozostawiło niezatarty ślad, poczuliśmy, jak to jest być naznaczonym. Wystawa dokumentowała też historię budynku, który został odremontowany dzięki Fundacji Bente Kahan.

Po piątkowym spektaklu głos zabrała właśnie Bente Kahan (reżyserka spektaklu i autorka scenariusza), która wyjaśniła cele prowadzonej przez siebie działalności. Mówiła, że tragiczne doświadczenia ¯ydów europejskich są dla jej fundacji zobowiązaniem do pracy na rzecz idei wzajemnego szacunku i poszanowania praw człowieka.

Spektakl, choć większości widzów wydał się za krótki, wart był obejrzenia. Sam wyjazd do Synagogi pod Białym Bocianem uznaliśmy za dobry pomysł: przeżyliśmy chwile wzruszeń, odbyliśmy „żywą” lekcję historii, dowiedzieliśmy się o działalności Fundacji Bente Kahan, zwiedziliśmy Synagogę. Być może nie była to jedyna i ostatnia okazja pobytu w tym szczególnym miejscu.

Tekst: Estera Kubacka, Anna Kijak IIIe, Kaja Mrozowska Ib
Foto: Klaudia Szaleniec IIIe, Kaja Mrozowska Ib, Monika Bielecka Ib