LO w Ząbkowicach Śląskich

W tym semestrze oglądaliśmy spektakle teatralne we Wrocławiu, na deskach ZOK-u, a teraz przyszedł czas na poznanie repertuaru Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu. 29 listopada IIe oraz przedstawiciele różnych klas obejrzeli ,, Dwanaście stacji’’ wg poematu współczesnego pisarza Tomasza Różyckiego w reżyserii Mikołaja Grabowskiego.
Bohaterem sztuki była rodzina wyrwana ze swojej małej ojczyzny, z okolic Lwowa, która została przesiedlona na tereny Opolszczyzny. Problemem tych ludzi było poczucie wyobcowania, mimo upływu lat nie znaleźli swojego miejsca na ziemi. Przesiedlono ich do poniemieckich domów, w których zostały przedmioty, meble i rożne inne ślady po poprzednich właścicielach . Przywiezione przez repatriantów tradycje są dla nich świętością. W spektaklu lepienie ruskich pierogów podniesiono do rangi rytuału, a wykonująca tę czynność Babcia przypominała demiurga.
„Dwanaście stacji” jest obrazem dużej rodziny z tradycjami (w jej skład wchodzą krewni, ale i przesiedleni sąsiedzi), zżytej z sobą, ale w której pojawiają się też konflikty, na przykład międzypokoleniowe. Gdy odbywała się zbiórka na dawną parafię, tam na Kresach, starsi byli rozdarci pomiędzy wyjazdem w rodzinne strony a pozostaniem na opolskich terenach. Powrót okazał się tylko marzeniem…
„Dwanaście stacji” to spektakl o tym, jak historia potrafi pogmatwać ludzkie losy, o tym, jak przeszłość sprzyja budowaniu mitów, o tym, że ziemie , na których żyjemy, noszą ślady wielokulturowości, wreszcie o tym, jak zmienia się rzeczywistość ( wielka koparka usuwa wszystko, co napotka, przygotowując teren pod nowy supermarket). Dwugodzinny spektakl był interesujący, gdyż pokazywał część polskiej historii, którą zapewne wielu z nas znało z rodzinnych opowieści.
Aby pokazać wyższość tradycji nad nowoczesnością, czyli ruskich pierogów nad pizzą i innymi fast foodami, aktorzy częstowali publiczność tymi ostatnimi. Po raz pierwszy zjedliśmy w teatrze rekwizyty! Równie ciekawą innowacją było przeplatanie gry aktorskiej na scenie z filmem. Jako że w poemacie T. Różyckiego są aluzje do „Pana Tadeusza” na pewno do sztuki powrócimy i wtedy zapewne odsłoni się kolejna interpretacja tego przebogatego tekstu i spektaklu.

Tekst: Ania Kijak i Estera Kubacka z IIE
Zdjęcia: Joanna Depczyńska IE