LO w Ząbkowicach Śląskich

Spotkanie autorskie z pisarzem, tłumaczem i publicystą – Janem Grzegorczykiem odbyło się 4 października 2012 roku w restauracji „Arkady” w Ząbkowicach Śląskich. Na wieczór zorganizowany przez koło Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich w Ząbkowicach Śląskich przybyli zarówno pasjonaci jego pisarstwa, jak i pragnący poznać osobę i twórczość. Prowadząca Elżbieta Horowska na początku przywitała zebranych gości, wśród których wymieniła burmistrza Ząbkowic Śląskich Marcina Orzeszka, wicestarostę ząbkowickiego Ryszarda Nowaka, a także szefową Biblioteki Pedagogicznej Dorotę Kościk. Pani Horowska podkreśliła, że spotkanie odbyło się dzięki pomocy finansowej Urzędu Miejskiego w Ząbkowicach Śląskich i burmistrza Marcina Orzeszka, który chętnie wspiera przedsięwzięcia kulturalno-oświatowe.
Miłym akcentem lokalnym rozpoczynającym wieczór było wręczenie pani Barbarze Kiwińskiej, znanej polonistce ze Szkoły Podstawowej nr 3, dorocznej nagrody Biblioteki Pedagogicznej w Ząbkowicach Śląskich. Wręczająca wyróżnienie pani Dorota Kościk podkreśliła wyjątkowe zaangażowanie Czytelniczki, przejawiające się nie tylko w wierności i stałości wobec oferty bibliotecznej. B. Kiwińska udziela się w Kole Przyjaciół Biblioteki Pedagogicznej „Libra”, gdzie m.in. zainicjowała warsztaty hellingerowskie.
Elżbieta Horowska rozpoczęła spotkanie od przypomnienia sylwetki twórczej Jana Grzegorczyka, autora popularnej trylogii o księdzu Groserze. Zacytowała fragmentu utworu „Cudze pole”: Książka powinna mówić sama za siebie. Autor nie może tłumaczyć, co chciał powiedzieć, bo z tego wniosek, że widocznie mu się nie udało. Ale czasy są, jakie są. Ludzie chcą mieć jedność książki i autora. Chcą dotknąć nie tylko słowa, ale tego, kto je wypowiada. Jan Grzegorczyk od razu podchwycił myśl i poprowadził cały wieczór. Rozpoczął swoją barwną opowieść od wspomnienia trzydziestoletniej pracy w dominikańskim wydawnictwie „W drodze”. Według pisarza nazwa jest adekwatna do naszego życia, ponieważ streszcza właściwe powołanie człowieka, który jest typem homo viator – wędrowcem, niemogącym się zatrzymać, stanąć w miejscu.
Publicysta opowiedział o swoich mistrzach, dzięki którym mógł rozwinąć się jako pisarz oraz człowiek. Pierwszym z nich był Roman Brandstaetter (zmarły 25 lat temu pisarz). Grzegorczyk przypomniał jego zdania, brzmiące jak paradoksy, np. największą wartością człowieka są sprzeczności tkwiące w nim samym; najpiękniejszą cechą ludzką jest złośliwość; wątpliwości nie szkodzą wierze. To Roman Brandstaetter zapowiedział literacką przyszłość Jana Grzegorczyka.
Kolejną osobą wciąż odgrywającą znaczącą rolę dla pisarza jest jego przyjaciel – ojciec Jan Góra (organizatora spotkań w Lednicy). Dzięki niemu napisał pierwszą książkę pt. „Każda dusza to inny świat”. Tytuł zaczerpnięty z „Dzienniczka” Siostry Faustyny, będący pochwałą różnorodności, stał się mottem Grzegorczyka. Pisarz podkreślał, iż każdy jest inny, tym powinniśmy się raczej cieszyć, a wielu z nas obawia się swojej odmienności zupełnie niepotrzebnie.
Kolejnym mistrzem był ksiądz-poeta Jan Twardowski, który w życie i książki autora wniósł wiele radości dzięki osobliwemu poczuciu humoru. Umierając, powiedział, że widzi uśmiechniętą twarz Boga. Przytoczone myśli Jana Twardowskiego to: „komiks zbawi świat”, „Bóg ma niewyobrażalne poczucie humoru”, „Bóg jest jak wielki artysta – nie dopowiada”.
Swoistym dopełnieniem przesłania Jana Grzegorczyka wygłaszanego podczas wieczoru było wykonanie przez niego po rosyjsku ballad Bułata Okudżawy przy własnym akompaniamencie gitarowym. Spotkanie zakończyło się indywidualnymi rozmowami czytelników z Autorem, który chętnie wymieniał poglądy i podpisywał swoje książki.

tekst i foto: Małgorzata Lis, 3d